Tot de 12e eeuw leefden de bewoners van de Driedorpenpolder in de riviervlakte. Ze woonden op de natuurlijke verhogingen in het landschap die de rivier daar had afgezet. Ze bebouwden akkertjes en graasden hun vee op de gronden rondom die hoogtes en hielden er rekening mee dat hun land een aantal keer per jaar onder water liep. Een onzeker bestaan.

In eerste instantie bouwden ze kleine dijkjes aan de achterkant van hun nederzettingen om het water op hun akkers juist vast te houden op het moment dat het water zakte. Dit verhoogde de productie van hun akkers.

De bevolking groeit en er komt behoefte om een groter deel van het land achter de kleine dorpen die ontstaan in gebruik te nemen. Voor het eerst wil men het water dat uit een overstromende rivier komt juist tegenhouden. Een dijkje voor je eigen dorp is natuurlijk mooi maar het water kon zich door de gaten tussen twee dorpen eenvoudig nog een weg bannen naar de akkers achter de dorpen.

Er ontstond dus de noodzaak van samenwerking tussen de dorpen onderling. De dijk rond de Driedorpenpolder werd gesloten. Dit vergde coördinatie en controle. De voorlopers van de waterschappen werden geboren. Dijkgraven controleerden of de boeren het stuk dijk dat ze was toegewezen, hun hoefslagen, wel goed onderhielden.
Het rondom afsluiten van de polder had een groot voordeel. De grond tussen het dorp en de rivier kon nu ook in cultuur worden gebracht. Dit was van levensbelang want door de groei van de bevolking was er behoefte aan meer voedsel.

Er was ook een groot nadeel. Door de afsluiting kon het kwel- en regenwater de polder niet meer uit. In eerste instantie kwamen er dijkjes tussen de verschillende dorpen om zoveel mogelijk hun voeten droog te houden. Vooral de dorpen die ‘onderaan’ lagen, in het geval van de Driedorpenpolder dus Pannerden, hadden geen zin om als badkuip te dienen voor het water dat uit het hoger gelegen Herwen en Aerdt hun kant op stroomde. Dit leidde nogal eens tot het stiekem doorsteken van dijkjes en de nodige twisten.

Uiteindelijk zagen de drie dorpen in dat ze moesten samenwerken om de hele Driedorpenpolder droog te houden. Er werden afvoerweteringen aangelegd en in 1884 kwam er uiteindelijk een gezamenlijk stoomgemaal om de hele Driedorpenpolder droog te houden.