Meesterverteller Rien van den Heuvel trakteert ons op twee oeroude sagen die de ronde doen over de Lobberdense waard. Het is heerlijk struinen tussen de oude kleiputten maar het is er lang niet altijd veilig. Wie zou je tegen kunnen komen bijvoorbeeld?

De Vuurkeerl.
Het kan je zomaar gebeuren dat als je door de bossen en moerassen van de Lobberdense waard dwaalt, er ineens een klein kereltje achter een boom vandaan springt, niet groter dan 1 meter 10. Twee ogen zo groot als de koplampen van een auto. En wat je dan te wachten staat…. Maar er is een remedie tegen de aanvallen van de vuurkeerl. Zorg in ieder geval dat je altijd een mollepootje bij je hebt. Een mollepootje inderdaad, geen modderpoten, want die heb je waarschijnlijk al.

De Windbruud.
En is de vuurkeerl je bespaard gebleven, dan wil dat niet zeggen dat je maar onbekommerd rond kunt lopen in het gebied. Hoed je dan ook nog voor de windbruud. Als je voelt dat je ineens wordt opgetild van de grond en steeds hoger en hoger de lucht invliegt. Als je gaat tollen en draaien en zo hoog bent dat je het hele gebied overziet totdat je daarna weer met een klap op de grond wordt gegooid. En als dan al je ledematen zeer doen en je misschien wel wat botten gebroken hebt. Tja, dan is deze waarschuwing te laat gekomen.