De baksteenindustrie is nog steeds een belangrijke economische activiteit op ‘t Gelders Eiland. Waarom is het nou net hier zo goed stenen bakken? De snel stromende Rijn veranderde in deze streek in een langzaam stromende en meanderende rivier. De loop van de Waal verlegde zich voortduren doordat er in de langzaam stromende binnenbochten klei werd afgezet. Het gebied waar we nu zijn is dus het restant van een zich langzaam verplaatsende rivier waar een dikke laag rivierklei is achtergebleven.

Heel vruchtbaar land voor boeren. Al sinds de middeleeuwen hadden die boeren ontdekt dat je met een heel eenvoudig veldoventje bakstenen kon maken om je boerderij van te bouwen. Op kleine schaal is dit hier honderden jaren gebeurd. Aan het begin van de 19e eeuw groeide de Nederlandse bevolking snel. Er moesten in rap tempo huizen komen, er werden straten aangelegd en tot in de kolonieën schreeuwde men om bakstenen. Dit zorgde voor een explosie in de baksteenindustrie in deze streek. In mum van tijd kende ‘t Gelders Eiland 12 steenfabrieken waar 500 mensen werkten. Een ideale lokatie waar de brandstof voor de ovens per boot kon worden aangevoerd en de stenen per boor konden worden afgevoerd. In eerste instantie was dat onder erbarmelijke omstandigheden. Ook vrouwen en kinderen maakten lange dagen en woonden in bouwvallen. Met de ontwikkelingen op dit gebied in andere sectoren verbeterde deze omstandigheden snel en werd de baksteenindustrie een belangrijke pijler voor de economie hier. Een dorp als Spijk is opgericht rond de steenfabrieken. Ook veel immigranten hebben hier een goed thuis gevonden.