De Aerdtsedijk, die van Pannerden naar Aerdt loopt, beschermde de mensen tegen het water van de Oude Rijn als deze buiten zijn oevers trad. De eilanders moesten geregeld deze dijk versterken om zich te beschermen tegen dit hoge water. Zandzakken, schoppen, planken, wilgentenen. Al dit materiaal lag opgeslagen in het dijkmagazijn.

We gaan naar 1926, de herfst was uitzonderlijk nat, gevolgd door veel sneeuw, dooi en opnieuw zware regens. In dit hele gebied stonden de uiterwaarden blank. Het water van de Oude Rijn stond ook al tegen deze dijk. Rond oudejaarsnacht was de harde wind uitgegroeid tot een storm. De mannen van Aerdt en Pannerden liepen al dagen wacht op deze dijk. Zwakke plekken werden door de bewoners verstevigd met wilgentenen en zandzakken. Dijkwacht Wezendonk liep ook over de dijk. Hij hoorde plots het kenmerkende geraas van een dijkdoorbraak. Hij rende naar het dorp, en riep: ‘Minse, diekdeurbraak, diekdeurbraak’. Men luidde de kerkklokken en boeren dreven hun vee de dijk op. De kroeg van Aerdt stond binnen mum van tijd vol met dieren. Families vluchtten naar de bovenste verdieping van hun huis en zagen meubels, kleding, hooibalen en huisraad voorbij drijven. Soms zagen ze zelfs hoe hun spullen door de buren naar binnen werden gehengeld. Toen het water gezakt was en een boer zijn hooibalen wilde terughalen, zeiden de buren ‘woar proat-ie over man?’ Het verlies: 1 paard, 7 koeien, 6 varkens , 11 biggen, 3 geiten en 1219 kippen. Er werd ook gewonnen: dijkwacht Wezendonk kreeg voor zijn doortastend optreden een medaille. Toen bleek dat hij er 2 gulden 50 voor moest betalen, bedankte hij voor de eer.