In 1672 was het weer raak. Ditmaal waren het de Fransen die door een makkelijk doorwaadbare Rijn probeerden de Republiek binnen te trekken. Een gruwelijk veldslag volgde waarbij Lobith voor een groot deel in vlammen opging.

Verteller Rien van de Heuvel verhaalt over het verraad van boer Petersen die de Fransen een doorwaadbare plek aanwees door de Rijn (nu de oude Rijn). Hij heeft dit verraad met zijn leven moeten bekopen.

Een fragment uit het verhaal van meeesterverteller Rien van den Heuvel: 
En daar ging Jan Petersen, aangeschoten en wankelend, door de Oude Rijn. Het water kwam hem tot borsthoogte, maar Petersen was zeker van zijn zaak. Daarvoor was hij al te vaak overgestoken met zijn koeien naar de overkant. Daar vanaf de Elterberg keek Lodewijk X1V in hoogsteigen persoon toe hoe ruiters en voetvolk achter boer Petersen aan kwamen waden. De paarden die tot hun buik door het water gingen, schrokken van de stroming. Ruiters hadden de grootste moeite om de rijdieren in bedwang te houden. Helemaal sloeg de blinde paniek toe toen vanaf Het Tolhuis een kanon een daverend salvo afvuurde. En daar aan de overkant op de dijk doken plotseling 500 Republikeinse soldaten op. Friezen waren het: slecht bewapend, nauwelijks getraind en matig gevoed. Maar dat kon Condé van die afstand niet zien. “Laten we terug trekken”, riep hij tegen Lodewijk X1V. Maar daar wilde de Franse vorst niks van weten. “Voorwaarts mars”, riep de koning en voort ging de lange stoet door de Oude Rijn.